Nas construcións reflexiva temos un suxeito e un
complemento directo o mesmo referente, é dicir, coinciden o suxeito e o
complemento directo: eu lávome, ti vísteste, ela peitéase. Este uso dos pronomes implica o suxeito no seu
conxunto, non é posible especificar unha parte ou un elemento parcial dese
suxeito: *eu lávome a cara, *ela peitéase a melena. É dicir, non
existen as construcións reflexivas indirectas, só as directas. Se temos dúbidas,
podemos comprobar que as construcións pronominais poden incrementarse coas
frases a min mesmo, a ti mesmo,
a
si mesmo, etc.: ti vísteste (a ti mesmo).
Outra cousa son os verbos pronominais, en que
o pronome de tipo reflexivo vén esixido polo verbo. Algúns verbos son sempre pronominais,
como queixarse:
Ti sempre te queixas de todo. Outros,
porén, presentan unha construción pronominal xunto a outras non pronominais, e ás veces cun significado diferenciado:
Dirixíanse á casa; Eu non me ocupo dos teus asuntos.
No galego existen menos casos de verbos pronominais ca
noutras linguas. Estes son algúns dos que non presentan construción pronominal: abrandar, adormecer, afrouxar, almorzar, apurar,
atrasar, baixar, caer, calar, cargar, casar, coller, comer, curar, deixar,
demorar, desfondar, desinchar, dislocar, enfermar, escapar, escordar, esperar,
espertar, estreitar, fracturar, inchar, incrementar, marchar, merendar, morrer,
parar, podrecer, quedar, rachar, rebentar, recordar, romper,sentar, sorrir,
terminar, tropezar, xogar...
Non diremos, pois, *durminme, senón adormecín, *escordeime o nocello, senón escordei o nocello, ou *xogueime a vida, senón xoguei a vida.
Ningún comentario:
Publicar un comentario